Week 4

 

Dag 22


Zondag 19 juni

 

Vandaag ziet het er weer veelbelovend uit qua weer betreft, veel blauwe stukken lucht.
Vandaag staan er 2 duiken op het programma, dus voor het ontbijt de camera in orde gemaakt en rond kwart over 8 lopen we naar beneden om naar de pier te gaan.
Vandaag gaan de nieuwe gasten die gisteren vanuit Nederland gekomen zijn, mee duiken.
Ze hebben een 1 jarig zoontje bij zich. Een leuk opgewekt jochie en geen last van eenkennigheid. Iedereen pakt hem op en hij vindt alles goed.
Op de boot gaat Shelton zich als babysitter ontfermen over Joep. Hij trekt werkelijk alles uit de kast om Joep bezig te houden, Joep merkt nog niet eens dat zijn vader en moeder van de boot af zijn.
Na een tijdje komt er een boot van de Bunaken-control aanvaren en komen bij ons aan boord, die zien gelijk Joep en zijn helemaal blij.
Papieren worden ingevuld en ze blijven een hele tijd op onze boot, natuurlijk willen ze die blanke baby vasthouden en laten zich fotograferen met Joep.
Even later gaat Shelton met Joep op de boot van de Bunaken-control en ze gaan varen, netjes zittend onder de overkapping. Die felle zon op een teer blank babyhuidje is niet goed, en dat weten ze blijkbaar.

 

Duik 35

Manado, Poopoh I

 

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

 

Duik 36

Manado, Circus Critter

 

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

 

Joep schijnt het heerlijk te vinden…elke keer als de boot vaart mindert wilt hij huilen, dus varen ze maar verder in de rondte om de grote boot heen.
Het leuke is dat zijn vader en moeder net boven water komen en hun zoon op een totaal andere boot zien zitten.
Gelukkig maken ze hier geen probleem van.
Ik heb ze ook verzekerd dat de bemanning de kleine geen moment uit het oog verliest en constant wordt gedragen en vastgehouden.
De meeste bemanning hebben zelf ook 1 of 2 kleine kinderen, dat scheelt een heleboel. Maar een blank kindje is wel erg leuk…ook zij gaan op de foto met Joep.

Na de duik gaan we een stukje varen naar de volgende stek. Nu gaan we voor anker en gaan lunchen. Joep eet lekker mee.
Er komt een plaatselijke vissersboot aanvaren met daarin een familie met ook een baby aan boord. Zij zien Joep en willen hem van dichtbij aanschouwen.
Joep wordt een reddingsvest aangetrokken en gaat met 2 bemanningsleden van onze boot aan boord van dit vissersbootje. En jawel….ze varen weg! Onder grote hilariteit van ons die op de boot achterblijven.
Ze varen naar het land en daar staan tientallen mensen op het strand. De baby wordt aan iedereen geshowd geloof ik.
Wij springen ondertussen het water in om wat te zwemmen en zien de boot met Joep een eind verderop.
Papa en mama vertrouwen er maar op dat Joep niet meteen uitgehuwelijkt wordt of dat ie niet terugkomt met een tattoo of zo ;-) (We hadden eindeloze scenario's bedacht).
Maar uiteindelijk komen ze weer terugvaren met een slapende Joep in de armen van Shanti.
Hij heeft een groot blad van een plant boven het hoofdje van Joep om hem uit de zon te houden…..wat attent van hun! Maar Joep wordt weer wakker.

 

prettyphoto

 

Dan wordt het weer tijd voor de tweede duik (2 uur pauze gehad).
Joep ziet dat papa en mama weer van de boot afwillen en laat merken dat hij naar mama wilt, maar heel handig gezien van Shanti, die gaat met Joep een spelletje schaak spelen.
Nou ja, schaak….de pionnen zijn leuk speelgoed.
Af en toe wordt geprobeerd of de kleine wilt drinken en dat is regelmatig het geval….dat is natuurlijk wel erg belangrijk. Ook gaat er af en toe een stukje banaan in.
Ondertussen is Joep zo moe dat hij bijna omvalt, maar niet aan zijn slaap wilt toegeven. Er is ook zoveel te zien voor zo'n mannetje.

Ricky (bemanning met 2 kleine kids) gaat Joep even lekker in slaap wiegen….beetje in de wind, maar uit de zon. Joep wilt nog niet slapen, maar echt op deze wereld is hij niet meer.
Ricky zegt dat de luier nat is, dus ik ben zo vrij om hem te verschonen.
Ricky gaat proberen om Joep te laten slapen en onder het zingen van een slaapliedje en wat gewrijf op zijn ruggetje valt hij eindelijk als een blok in slaap.
Hij is zeer trots dat het de eerste Europese baby is die hij in slaap wiegt.!!
Even later legt Shanti een handdoek op de bank en Ricky legt de kleine erop. Meteen wordt er een ander kussen tegen hem aan gelegd zodat Joep niet van de bank kan rollen.
Shanti zet een koelbox voor de bank en gaat er op zitten en houd een groot oog in het zeil. Als de zon door het raampje gaat schijnen hangen we een paar handdoeken voor de raampjes.
Zulke goede babysitters vind je dus in Lumbalumba Diving…het is een eindje rijden, maar dan heb je wat!

Een kleine 3 kwartier later komt iedereen weer boven water en papa en mama zien hun kleine heerlijk in dromenland. Zij ook gerustgesteld dat ze zo goed voor hem zorgen.
Na nog een klein half uurtje varen zijn we weer terug bij de pier en gaan we linea recta naar het zwembad…een verfrissende duik kunnen we wel gebruiken.
Dan lekker douchen en wat relaxen op in onze bungalow. Om half 7 naar het restaurant waar weer een lekker buffet klaarstaat.
Nog geruime tijd zitten kletsen en zo meteen naar bed.

Morgen de laatste duikdag omdat we 24 uur voor het vliegen niet meer mogen duiken. Dinsdag wordt dus een soort van rustdag.

 

Dag 23


Maandag 20 juni

 

Vandaag is onze laatste duikdag.
Na het ontbijt lopen we naar de pier, het is inmiddels zwaar bewolkt maar nog droog.
Als iedereen op de boot is en iedereen zijn duikuitrusting heeft gecheckt wordt besproken wat we willen. We gaan naar Bunaken marinepark.
Het is een uurtje varen, maar op deze boot is dat aangenaam.
Onderweg wordt het alsmaar donkerder en uiteindelijk barst de bui goed los met bliksem en donder. Maar een eind verderop zien we het einde van de bui.
Eenmaal op de plaats van bestenming is het bijna droog.

 

Duik 37

Bunaken Island, Bunaken Timor II

 

We krijgen nog een briefing en kleden ons om. Even later springen we het water in.
De duikstek is een zogenaamde wall.
We zien al snel twee flinke schildpadden.
Dan wordt de aandacht van Alexander en de gids getrokken naar iets van leven in een featherstar en ik keek even om me heen en zie een witpunt rifhaai.
Voordat ik Alexander hierop kan attenderen is de haai al uit zicht. Ik heb maar het gebaar van "haai" gemaakt.
Tja, als je naar t kleine spul koekeloert gaat er groter spul aan je voorbij.

We zijn tot een metertje of 20 diep gegaan, lager was het niet interessant en gaat je lucht sneller op.

Ik geef mijn ogen goed de kost.
Mooie duikstek met veel kleurrijk koraal en vele soorten vissen, kortom een mooie stek waar Alexander weer flink wat foto's heeft gemaakt.

De safetystop kunnen we op 5 meter mooi doen boven het rif.
Hier zien we een gebied van een meter of 4 breed waar het koraal kapot is. Zonde hoor.
Later horen we dat het zou kunnen komen omdat hier regelmatig boten aanvaren.
Maar okee, de rest is schitterend begroeid.

 

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

 

Na een uur zijn we weer terug op de boot en is de lunch klaar gezet. Smaakt prima!

Intussen is er een bootje aan komen varen vanaf Bunaken en stapt er een vrouw met tassen aan boord. Het is een soort SRV- bootje blijkbaar, maar dan voor souvenirverkoop. Heel slim gedaan.
We kopen een origineel houten Indonesche druikbril en nog wat prulletjes.
Ook ging Joep even bij haar op de arm. Wat een makkelijk jochie he, vindt veel goed.

De verkoopster stapt weer op haar boot en wij varen naar de tweede duikstek.
Dit duurt een half uurtje. Het regent nog steeds, maar niet hard.

Tijdens het varen zien we wat op het water drijven...een soort zeehond...letterlijk een hond...dood en helemaal opgezet door het ontbindingsproces. Jakkie.

Wat later zijn we bij 'City Extra' duikstek. Dit wordt een muckdive (zand) met kans op klein spul zoals ghostpipefish etc.
Die zien we inderdaad, net als coconutoctopus, zeepaardjes, octopus, mooie zeer grote zeesterren etc.

Een lekkere relaxte duik.

Na ruim een uur komen we weer aan boord.

 

Duik 38

Manado, City Extra

 

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

 

Nu terugvaren naar het resort.
Op de terugweg komt Alexander op het idee om een nachtduik te gaan maken. Ramonda heeft hier wel oren naar en gaat straks mee.
Om half 6 wordt er weer gevaren voor hun.

Maar nu eerst naar de bungalow. Ik ga douchen en Alexander zet alle accu's weer aan de opladers.
Nog een tijdje op het balkon vertoeven en om kwart over 5 gaat Alexander naar de pier, Ramonda is al onderweg.

 

Duik 39

Manado, Circus Critter

 

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

 

Ik loop mee naar het restaurant en maak het mezelf makkelijk.
Na een tijdje komt ook Stefan in het restaurant, evenals de andere gasten met de kleine.
Deze krijgt al zo vast z'n eten en wij wachten tot de duikers terug zijn.
Een heerlijke maaltijd met o.a. gamba's.
Dan is het inmiddels al weer 21.00 uur en tijd om het bed op te zoeken.

Als je elke dag voor/rond 6.00 uur uit bed bent, is de pijp rond 21.00 uur wel leeg.

 

Dag 24


Dinsdag 21 juni

 

De laatste hele dag van onze vakantie.
Om half 8 gaan we ontbijten en installeren we ons in de lounchehoek van het restaurant.
Het is vanochtend heerlijk qua temperatuur van ongeveer 28 graden, iets koeler dan de andere dagen dus.

Omdat ik al (veel te) vroeg wakker was, ben ik bij het zien van een beetje daglicht, op het balkon gaan zitten. De lucht kleurde mooi rood. Ook een paar mooie vogeltjes gezien in de fantastische botanische tuin van het resort.

 

prettyphoto

 

Mensen die van plan zijn om naar Noord Sulawesi te gaan: Lumbalumbadiving resort is een echte aanrader!

Na het ontbijt gaat Alexander de laptop halen en kunnen we het reisverslag verder maken.
Ramonda en Stefan gaan vandaag nog een keer naar Manado voor souvenirs.
Wij laten het bij onze hebbedingetjes en zijn nu al benieuwd hoe we dit mee gaan krijgen.

Na de lunch die bestaat uit gebakken noodles met rauwkost en kroeppoek (jammie) besluiten we een verfrissend duikje in het zwembad te maken.
Ramonda en Stefan zijn inmiddels ook weer terug en al vlotjes liggen we in het water.....heerlijk. De zon schijnt wat flauwtjes door de bewolking en het is al weer flink warm.

Hierna nog even bij het zwembad liggen en nog even het mooie uitzicht in mijn hoofd geprent.

Hopelijk krijgen we vanavond onze duikuitrusting, want inpakken gaat een gepuzzel worden. Dan hoeven we morgenochtend alleen nog maar de laatste spullen er in te proppen.

Nog even wat lezen, douchen en om 19.00 uur het diner.
Oef, dat wordt weer wennen als we thuis zijn, zelf koken.
We zijn verwend nu.

 

prettyphotoprettyphotoprettyphoto

 

Dag 25


Woensdag 22 juli

 

Vandaag toch maar weer eens (te) vroeg wakker.
Na het ontbijt worden onze duikspullen droog afgeleverd bij onze bungalows.
Airco aan en alle spullen die nog in de tassen zitten eruit. We gaan opnieuw inpakken. Duikspullen verdeeld en dan de rest er nog bij....pff.
Maar uiteindelijk is de klus dan toch geklaard.
De douche/shampoo/deet/zonnecreme/aftersun/wasmiddel wil ik hier laten (gewicht besparen) en besluit aan de papa en mama van Joep te vragen of ze iets kunnen gebruiken.
Gelukkig kunnen ze dit en wordt het in dank afgenomen, temeer omdat ze nog geen kans hadden gezien om deze spullen te kopen.
Dat is dan geregeld.
De lege plastic tassen kan Maxi wel gebruiken, ook opgelost.
Dan de koffers/ tassen naar de auto brengen. Deze worden netjes in de auto geladen
In het restaurant komt Frengky langs om zijn zelfgemaakte houtsnijwerken te overhandigen.
Voor ons heeft hij, hoe toepasselijk, een asbak met daarop 2 vogels gemaakt. Echt leuk en mooi gemaakt. Hij is zelfs op zijn vrije dag naar ons gekomen om dit persoonlijk te kunnen geven.
Natuurlijk gaat hij niet met lege handen naar huis.

We worden weggebracht door Maxi, nadat we de betalingen verricht hebben.
We nemen van de aanwezigen afscheid en rijden naar de pier waar Roel en Shelton aan het werk zijn in het divecentre.
Ook van hen nemen we afscheid.

Nu op naar Manado airport.
Maar ik wil toch eigenlijk nog wel zo' n originele hoed die wordt gedragen door vissers, boeren en mensen die in de rijstvelden werken.
Ik weet dat er een shop langs de route ligt. Maxi ziet waar het is en stopt.
We vereren de shop met ons bezoek en worden vriendelijk welkom geheten door de mensen die daar rondhangen.
We kopen meteen nog een slof sigaretten.
Die hoed kost overigens (omgerekend) toch maar liefst een euro.

Nu naar het vliegveld.
Onderweg verteld Maxi volop over bijv. het eten van hondevlees, rat, kat etc.(dit wordt gegeten door de lokale bevolking: de Minahasa)
Ook hebben we hem het recept ontfrutselt. (niet denken dat we dit ooit gaan eten!). Maar toch interresant om te weten. 'S lands eer 's lands wijsheid.

Men neme een hond (ongeveer 10kg), 3 kilo chilipepers, gember, citroengras, limoenbladeren, arak*.
Het is rood vlees, als het 'n oude hond is heeft het een langere bereidingstijd nodig, maar anders duurt het een uur.
Lekker sudderen tot 't gaar is.
*Arak wordt gemaakt van de suikerpalm en het duurt een paar dagen voordat dit de juiste bewerking heeft gehad.
Eerst wordt 't gewonnen uit de palm, dan wordt 't door gisting een soort bier. Als het arak moet worden blijft t langer gisten en daarna gedestileerd.
Dan heb je dus een erg sterke drank van zo' n 50 tot 70% alcohol. Oef.
Deze drank wordt er dan ook bij gedronken.
Overigens is hondevlees geen dagelijks eten, maar wel als er iets te vieren valt.
Voor een hond moeten ze zo' n 20 tot 25 euro betalen. Niet goedkoop voor hun dus.

Nog een wetenswaardigheidje over rattenvlees.
Alleen de ratten uit de jungle zijn geschikt voor consumptie. Ze zijn te herkennen aan de bredere, dikkere staart.
Maxi wil altijd zekerheid over de herkomst van de rat. Andere ratten kunnen ziektes overbrengen.

Ook leuk is het verhaal van de tijd dat Maxi (oorspronkelijk afkomstig van de Molukken) is gaan werken als duikgids.
Nadat hij al enige tijd werkte als duikgids ging hij naar zijn famile voor een visite op de Molukken. Op de Molukken leven ze vooral van vis (alle vis die maar gevangen kan worden inc.l haaien en schildpadden).
Toen hij aan hun vertelde wat zijn werk inhoudt namelijk met duikers KIJKEN naar vissen onder water, vroeg zijn familie of hij dan ook zeker veel vis kon vangen?!?
Hij legt uit: nee alleen kijken.
Zijn familie kon hun oren niet geloven; zoveel vissen voor het grijpen en dat niet doen, dat bestaat toch niet? Vangen moet je die!

En toen hij vertelde dat die duikers veel geld betalen om alleen maar te KIJKEN naar de vissen, vonden ze dat al helemaal hilarisch.
Vissen zijn toch alleen voedsel zeker.

Het heeft hem veel moeite gekost om uit te leggen dat KIJKEN naar vissen ook erg belangrijk is en om het onderwaterleven te beschermen.
Het gaat nog vele jaren kosten voordat locals dat zullen gaan begrijpen.

Ook Roel en Juud zijn er erg mee bezig om dat de bevolking uit te leggen.
Net als het verwerken van afval, dit behoeft echt de nodige aandacht en kost jaren moeite en energie om dit voor elkaar te krijgen.
Roel is zeer betrokken bij een aantal projecten voor de verbetering van natuur en de bewoners en dat is zeer noemenswaardig.

Na een amusante en leerzame rit van anderhalf uur arriveren we op de luchthaven van Manado.
Maxi helpt mee de bagage uit te laden en we nemen hartelijk afscheid van deze leuke man en we gaan inchecken.

Onze bagage wordt moeiteloos geaccepteerd, terwijl wij toch bang waren voor overgewicht.
(Bij thuiskomst wilden we toch wel weten hoeveel kilootjes we bij ons hadden...110 kg dus! Dat is incl. de handbagage: 2 trolley's, laptoptas, filmcameratas, rugzak, paraplu en een groot houten masker).
No problemo!

Op de luchthaven gaan we onze gate opzoeken en wat wandelen langs de shopjes.
We gaan bij de gate zitten en we kopen wat frisdrank.
In dat winkeltje zijn ook souvenirs te koop.
Alexander en Ramonda zien hier Boedhabeelden die hoog op onze souvernirlijst stonden.
Dus deze ook maar gekocht en ze wegen gelukkig bijna niets. Nu hebben we nog meer handbagage.

 

prettyphoto

 

De incheckbalie gaat open, hier krijgen we weer de nodige stempels in onze paspoorten en we willen de wachtruimte in.
Maar hier blijkt dat we de luchthavenbelasting-biljet niet hebben.
Deze maar snel kopen beneden in de hal à € 10,-. Nu mogen we de wachtruimte in.
De cameratas willen ze na de rontchencontrole graag beter bekijken.
Op de scan zien ze blijkbaar iets verdachts.
Na nog een tweede scan moet weer die tas open. Blijkt dat het potje vet (voor o-ringen van het onderwaterhuis in te vetten) het verdachte item is wat ze zagen. Probleem opgelost, het mag in de tas terug.

Nu wachten tot we het vliegtuig in mogen.
Redelijk op tijd gaan we het vliegtuig in en al snel stijgen we op.
Het eerste stuk met Silk Airlines (Airbus a 320) is erg snel voorbij, duurt ca 3uur.
Na de maaltijd en wat frisdrankjes wordt de landing al ingezet.
Omdat het op Singapore slecht weer is, vliegen we iets langer en dan gaan we daadwerkelijk landen.

 

prettyphoto

 

Nu moeten we een uur of 7 zien door te brengen op het vliegveld.
Maar genoeg te zien, wat zitten, eten en drinken, internetten (gratis) gaan we van terminal 2 (aankomst) met de transfershuttle naar terminal 3.
Vanaf hier vertrekt het vliegtuig.
Hier lopen we ook wat rond en rond tienen gaan we naar onze gate.
Na een tijdje kunnen we boarden en daarna kunnen we het vliegtuig in (Singapore airlines) en start het laatste deel van de reis.
Nog 12 uur vliegen, dan zit het er echt op voor ons.
We proberen te slapen want we zijn al lang in touw!

Dit slapen lukt een beetje. We krijgen 2 maaltijden tijdens deze vlucht en de nodige drankjes.

Dan landen we een half uur eerder dan gepland.
Het regenachtige weer is typisch Hollands, dus welkom Nederland.

Nadat we de koffers van de lopende band hebben gevist lopen we naar de uitgang waar we Eline en Michel al zien staan.
Even later komt ook de vader van Alexander en Ramonda eraan en een minuut later komt ook hun moeder aanlopen.
Na een hartelijk welkom lopen we al druk pratend naar de auto's en rijden zonder files naar Oss.
Om 9.30 uur zijn we thuis!

We hebben een fantastische vakantie gehad, mede dankzij de prima resorts en de mensen daar.
We voelden ons overal zeer welkom, ook bij de lokale mensen.
Dit alles zorgde voor een veilig en prettig gevoel.

Noord Sulawesi is echt een aanrader!

Hieronder vind u een 43 minuten video van onze vakantie.


 

{jgototop}{/jgototop}