Week 2
Dag 8
Zondag 5 juni
Duik 15
Lembeh Strait, Palau Abadi (37)
Duik 16
Lembeh Strait, Telek Kembahu I (15)
Op zich qua weer geen echte slechte dag, af en toe een bui maar de temperatuur blijft zo'n 30 graden.
Dag 9
Maandag 6 juni
Duik 17
Lembeh Strait, Air Bajo I (29)
Duik 18
Lembeh Strait, Nudy Retreat (12)
Duik 19
Lembeh Strait, Jahir (9)
Dag 10
Dinsdag 7 juni
Vandaag zou ik de 2 duiken eigenlijk ook mee doen, maar vanwege weinig slaap die nacht heb ik daarvan afgezien.
Veiligheid onder water moet wel gegarandeerd zijn he. Maar ik ben wel met Alexander op de boot meegegaan. Ook was Ian uit Nieuw Zeeland aan boord.
(de afgelopen dagen zijn er wat gasten vertrokken en zijn er nieuwe gearriveerd waaronder Ian, die vorig jaar hier ook was, een Fin, die net uit Abu Dhabi was gekomen na hier 5 jaar te hebben gewerkt en een koppel uit Amsterdam).
Duik 20
Lembeh Strait, Magic Rock (13)
Duik 21
Lembeh Strait, Naemondu
Duik 22
Lembeh Strait, Divers Lodge House Reef (44)
Dag 11
Woensdag 8 juni
Vandaag weer eens een lang verhaal omdat deze dag toch weer iets speciaals is geweest.
Vandaag worden we gewekt door een flinke bui op het golfplaten-dak.
(de huisjes zelf zijn een soort van vierkante gebouwen met daaroverheen een schuin dak van golfplaten om het regenwater goed af te kunnen voeren…er hangen flinke dakgoten aan met dito afvoerbuizen. Het blijkt dit keer ook nodig te zijn).
Even dit schouwspel buiten gade geslagen. En net op het moment dat je denkt dat het niet harder kan regenen blijkt dat dat wel kan. De schuiven werden daarboven nog wat verder opgezet.
Wow…wat een regen kan er vallen in korte tijd. De regenton achter ons huisje overstroomt en vormt een watervalletje naar beneden, langs ons huisje.
Maar op het moment dat we naar beneden lopen (101 treden) is het nagenoeg droog. Het ontbijt staat klaar en we maken ons gereed voor vertrek.
Vandaag staan er geen duiken op het programma. We gaan naar het vasteland om een kijkje te nemen in Tasikoki Wildlife rescue centre en het Turtleproject.
Na het ontbijt gaan we met een boot naar de haven van Bitung. Op de boot zitten ook 2 gasten uit Duitsland die vandaag weer naar huis vliegen.
Ook is Demos, onze duikgids, aan boord. Hij heeft een paar dagen vrij en gaat naar zijn woonplaats op Bangka Island.
Zijn oudste zoon gaat een dezer dagen voor het eerst naar school (basisschool) en moet hiervoor ook nog zaken regelen.
Na aankomst bij de haven en na het zoeken van een aanlegplaats, klauteren we aan wal en stappen in onze auto's met chauffeur, vergezeld door een gids van ons resort.
Goed en wel op weg worden onze auto's langs de kant van de weg gezet. Het blijkt dat de chauffeurs en gidsen onze koelboxen met drinken vergeten zijn. Deze staan nog op de boot van het resort.
Na een tijdje wachten komen er wat mensen aan geholt met deze koelboxen. wat een service he.
We vervolgen onze reis.
De rit voert ons door berg en dal maar is wonderschoon. Zoveel verschillende soorten begroeiing in een relatief klein stuk..wow.
We komen aan bij het Tasikoki wildlife rescue centre.
In dit opvangcentrum zijn diverse soorten dieren te zien die door de douane zijn onderschept.
Veelal zijn dit dieren die illegaal worden vervoerd naar bijvoorbeeld de Filippijnen, om daar als gezelschapsdieren te worden aangeboden.
In het opvangcentrum zitten diverse soorten dieren: wasberen (die in China in kleine kooien worden gestopt en waarvan hun gal wordt afgetapt voor de lokale medicijnenmarkt), diverse soorten papegaaien en apen: makaki, orang-oetans, gibbon, 2 krokodillen, waterschildpadden, kaketoes, 3 kasuarissen (een struisvogelachtige vogel met een mooi blauw gekleurde kop en wordt beschouwd als gevaarlijkste vogel ter wereld. Het is een zeer bedreigde diersoort uit Papoea/Australië).
Ook zitten er ontzettend mooie duiven. Zeker 3 maal zo groot als de Nederlandse duiven, maar met een geweldige kuif.
Het centrum is in handen van de Nederlander Willie Smits en er werken diverse vrijwilligers om de dieren een zo goed mogelijke opvang te bieden met de middelen die ze hebben.
De middelen zijn erg beperkt en ze zijn afhankelijk van donaties.
Het is de bedoeling om de dieren weer in het wild uit te kunnen zetten. Veelal worden er problemen ondervonden met/door de wetgeving in Sulawesi en is het vaak 'vechten' voor het bestaan van de dieren en het vrijlaten.
Op het moment dat wij arriveren (na een uur rijden in een verschrikkelijk mooie omgeving) moeten we een tijdje wachten op een gids die ons kan rondleiden.
In de tijd dat we aan het wachten zijn worden we al wel vast verwelkomd door de vele muggen. Gelijk ons maar (weer) ingesmeerd met Deet.
Vlot daarna komen er wat europees uitziende meisjes aanlopen die daar aan het werk zijn. Dit blijken Nederlandse meisjes te zijn. Hier hebben we even mee gekletst en zijn we wat meer te weten gekomen over het hoe en wat van dit rescue centre.
Op dit moment is er ook een groep vrijwilligers uit Singapore aan het werk, maar er is altijd een gebrek aan vrijwilligers (en geld).
Onze gids komt er aan. Dit is de Belgische Angela (waarvan later bleek dat ze in Breda geboren is maar al 15 jaar in Antwerpen woont).
Angela geeft ons de rondleiding door het park…een het is dus een makkie voor ons dat ze Nederlands spreekt.
Bij alle dieren geeft ze uitleg maar wat mij vooral aansprak was hetgeen wat ze vertelt bij de 2 orang-oetans in hun verblijf:
-"bij een rondleiding van een groep kinderen werd bij het zien van de ene orang-oetan die er toen zat door een meisje gezegd: 'hee…zo een hebben wij thuis ook'.
Om een lang verhaal kort te maken: deze orang-oetan is nu ook in dit verblijf opgenomen en leeft vreedzaam samen met zijn soortgenoot.
Er wordt nog volop gewerkt aan het verbeteren van de verblijven voor de dieren, ze hergebruiken zoveel mogelijk materialen om de kosten te drukken. Ze planten ook plantensoorten aan die dan weer als voedsel kunnen dienen voor de dieren zodat ze een beetje selfsupporting kunnen zijn en om zo de kosten te drukken.
Ook zijn er nog een aantal oude verblijven te zien. Deze zijn echt veel te klein voor de opvang van de dieren, maar het materiaal van deze verblijven wordt steeds gebruikt voor het bouwen van de nieuwe verblijven.
Het terrein van dit centrum is erg groot en grenst aan de kust, maar helaas is maar 1 derde benut. Om de rest te kunnen gebruiken moet er eerst geld voorhanden zijn.
Hopelijk gaat de uitbreiding lukken, want het is een erg goed project!
Ook geven ze educatie, om zo de lokale mensen te leren dat dieren recht hebben op een vrij leven en niet als gezelschapsdier en daardoor als smokkelwaar gevangen moet worden.
Omdat er in de dierenhandel veel geld te verdienen is zullen er andere bronnen van inkomsten moeten zijn voor die mensen. Dit wordt allemaal door dit educatieprogramma aangeboden.
Kortom…er moet nog heel wat water door de rivier gaan stromen, maar hopelijk gaan ze dit voor elkaar krijgen.
Na afloop hebben we nog wat staan te kletsen en hebben we natuurlijk een donatie gedaan. Ook de belofte dat we in het reisverslag aandacht schenken aan het goede werk wat ze doen.
Bij deze de link naar dit rescue centre: http://www.tasikoki.org/
Na een hartelijk afscheid gaan we weer verder. Op naar het turtleproject aan de kust van Kema.
Deze rit duurt ook ongeveer een uur. Maar door het fantastische uitzicht en weelderige begroeiing langs deze route een belevenis op zich.
Soms is de weg zeer slecht met de vele gaten in het wegdek. Maar onze chauffeur Eddy rijdt zeer behoedzaam en veilig.
Bij aankomst bij het Turtleproject blijkt dit een soort nederzettinkje te zijn…eer dat we de auto het 'terrein' op kunnen rijden moet Eddy eerst nog een gat in het zandpad vullen zodat we ongeschonden hier kunnen rijden.
Natuurlijk ligt dit aan de zee en het zonnetje brandt genadeloos. Gelukkig een verkoelende bries.
De kinderen verzamelen zich om ons heen, gewoon uit nieuwsgierigheid maar de mensen zijn zo ontzettend vriendelijk!!
Nu worden we verwelkomd door de man die dit project heeft opgezet.
Aan de kust komen de schildpadden hun eieren op het strand leggen, maar omdat er veel eieren al worden geroofd door andere dieren en omdat de jonkies na het uitkomen (op weg naar het water) worden opgegeten, heeft hij dit project gestart.
De eieren worden verzameld en in een omheind stukje strandzand ingegraven. Hier wordt een bordje geplaatst en de eieren worden nu met rust gelaten.
Als de eieren uitgekomen zijn halen ze de schildpadjes uit de omheining en plaatsen ze deze in een ligbad om ze kort daarna uit te kunnen zetten. (misschien zetten ze deze in het bad voor de bezoekers zodat deze mensen de kleintjes kunnen uitzetten).
De jonge schildpadjes mogen wij in een mandje doen en deze worden natuurlijk vereeuwigd op de gevoelige plaat.
Zo'n beestje voelt aan als een rubber speelgoedbeestje, alleen beweegt het dan uit zichzelf.
Het is dan ook zeer leuke ervaring om die beestjes even vast te mogen houden.
Nu gaan we naar de rand van de zee. De schildpadjes worden op het zand gezet en meteen gaan ze en masse het water in en zwemmen in een vrij vlot tempo met die kleine pootjes de zee in.
Wat geweldig. En hun instinct is ook super ontwikkeld. Niet 1 kleintje loopt de verkeerde kant op. Allemaal linea recta de zee in.
2 Van deze schildpadjes heb ik namens mijn overleden vader en nicht Amber te water gelaten.
Omdat vandaag de verjaardag van mijn vader is, is dit voor mij een symbolisch moment.
We hopen dat de schildpadjes het redden, hoewel het natuurlijk onvermijdelijk is dat er vele door hongerige wezens worden opgegeten.
Maar hun start is in elk geval goed!
Na het geven van onze donaties rijden we weer weg, nagezwaaid door de kinderen.
We gaan nu naar een restaurant om te lunchen. Dit is in Tondano, weer een uurtje rijden.
Weer door berg en dal en door dorpjes.
Wat mij erg opvalt is het aantal kerken in die plaatsjes. De ene nog mooier en groter dan de andere en sommige weer juist simpel. Maar zeer aanwezig.
De bewoners in deze streek zijn dan ook overwegend christelijk, terwijl Indonesië overwegend Islamitisch is en daarnaast Boeddhistisch (klein gedeelte).
En 's avonds zijn de kerken bijzonder verlicht met allerlei soorten flikkerlampjes rondom kruisen en andere herkenbare delen van de kerken. Opvallen doet het dus zeker op deze manier.
Op weg naar het restaurant in Tondano komen we door een dorpje waar de weg half versperd is.
Hier zien we mensen met hout bezig en bij nader inzien wordt hier terplekke een doodskist gemaakt.
De overledene ligt opgebaard in een open gebouw erachter…alles versierd met bloemenkransen en veel toeters en bellen eromheen. Ook is het hier heel druk…veel muziek en iedereen is vrolijk en zwaaien naar ons in de auto.
Blijkbaar wordt hier de dood totaal anders ervaren dan in Nederland.
Onderweg zien we een stoet auto's met allemaal van die zelfde kransen op de auto's, ze horen waarschijnlijk bij de overledene.
Ook zie je onderweg veel kerkhoven (ook in bergdorpjes waarbij de graven op verschillende niveaus liggen vanwege de berg)…met zeer diverse soorten graven. De ene helemaal opgesierd en de andere weer wat soberder.
Vanaf een bepaald punt gaat onze gids wat langzamer rijden dan hij al doet en zegt dat het restaurant al te zien is…hier zien we een enorm meer. Een mooi uitzicht vanaf de berg waar we rijden.
Toch nog een heel stuk rijden voordat we er zijn, maar zeer mooi wederom.
Een gigantisch meer en hieraan ligt ons restaurant. Dit is gebouwd boven het water en bestaat uit hout en veel bamboe.
Hier zwemmen koi karpers en er wordt gevist (er komen op het voer voor de koi natuurlijk ook andere visjes af en deze mogen worden gevangen voor consumptie)
In dit restaurant gaan we lunchen, eten was goed maar niet echt spectaculair. Hier begint het wel te regenen. Na een uurtje rijden we verder en is het eigenlijk zo goed als droog.
We gaan even bij een pottenbakker langs. Hier worden tafels, krukken, vazen, bloembakken gemaakt. Het proces is goed te volgen. Van homp klei tot eindproduct. En een draaitafel die nog met de voet wordt aangedreven.
Twee gebouwen verderop zijn de resultaten te zien en te koop. Zo'n tafeltje is echt mooi, maar loodzwaar.
Ik denk niet dat Singapore airlines blij met ons zou worden als we met zoiets aan zouden komen.
Dus op z'n Hollands: kijken, kijken….maar niet kopen.
Toch leuk om even gezien te hebben.
Onze tocht terug naar het resort wordt ingezet. Het is volgens de gids anderhalf uur rijden. Maar met die snelheid en wegen had ik al rekening gehouden met extra tijd.
De maximale snelheid die wordt gereden is 60km p/u. Maar dat is op kleine gedeeltes, de rest gaat langzamer.
Sneller is ook niet mogelijk met die wegen, scooters, ossenkarren, paard-en wagens, honden, mensen en kids die op straat lopen.
(Er worden op sommige plaatsen reparaties uitgevoerd aan het wegdek, mooi gewaarschuwd door bordjes met de tekst: hati hati (= let op!))
Op de km-teller van de auto staat gewoon tot 220 km….volgens mij hebben de mensen daar nog nooit van hun leven sneller dan 60 gereden. Geen snelwegen te zien daar.
Onderweg rijden we opeens langs de rijstvelden. Je kan mooi de verschillende stadia zien, van volgroeide velden tot aan velden die klaar zijn om weer beplant te worden. Hier is het dus vlak.
Daarna weer door bergen en uiteindelijk arriveren we weer in Bitung (inmiddels is het donker).
Rond kwart voor 7 zijn we bij de haven en ligt de boot van het resort al klaar.
De spullen en mensen aan boord en wordt er vol gas gevaren naar het resort. Blijft een geweldige ervaring hoor.
Weer netjes aan wal geholpen en op naar het restaurant (50 treden). De andere gasten zitten te wachten op ons en kort na onze aankomst gaan we aan tafel.
Omdat we laat geluncht hebben, hebben Alexander en ik niet echt veel honger, maar hebben toch wat gegeten. Het smaakt ons beter dan de lunch in Tondano.
Natuurlijk hebben we onze ervaringen gedeeld met de andere gasten en personeel. Rond 22.00 uur hebben we onze tocht naar boven aanvaard en heerlijk gedoucht en in bed gekropen. Een enerverende ervaring rijker.
Dag 12
Donderdag 9 juni
Vandaag gaan Alexander, Ramonda, Stefan en Ian weer 2 duiken maken. Alexander wilt er vanavond nog 1 maken…de laatste duiken vanaf dit resort. Morgen gaan we naar Bangka Island.
Er is afgesproken dat we morgen naar de haven in Bitung worden gebracht en dat we daar worden opgehaald door mensen van het andere resort.
Ik blijf lekker relaxen in het restaurant en werk gelijk even het reisverslag bij. Dat schiet er vaak bij in…veel te druk met andere dingen.
De dag begint bewolkt maar temperatuur en luchtvochtigheidsgraad zijn zeer aangenaam.
Na het ontbijt gaan de duikers naar beneden. Wat later begint de regen, maar geen hoosbui dit keer….een lekkere gestage bui die nu al een paar uur duurt. Niet erg….ik zit hier prima.
Duik 23
Lembeh Strait, Magic Rock (13)
Duik 24
Lembeh Strait, Teluk Kembahu I (15)
Duik 25
Lembeh Strait, Tanjung Lampu (42)
Vandaag is waarschijnlijk de laatste dag dat we internet hebben. Op het volgende resort zal er geen wifi zijn en zal het verslag dus niet geplaatst kunnen worden.
Maar we zullen dit bijhouden en hopelijk kunnen we op het resort Lumbalumba diving weer op internet. Dan is alles weer te volgen.
Dag 13
Vrijdag 10 juni
Vandaag gaan we naar Bangka Lagoon op Bangka Island. (www.bangkalagoon.com)
We worden, na het ontbijt en de nodige foto's met personeel en onder enthousiast uitzwaaien, per boot gebracht naar Bangka Lagoon. Kost een paar centen, maar dan heb je wat zal ik maar zeggen. ..
Het kost ons wel €40 extra, maar scheelt in tijd de nodige uren reizen. We zwaaien om 8.10 uur iedereen uit vanaf de boot.
De vaartocht zou ongeveer 2 tot 2,5 uur duren, afhankelijk van het weer en dus de golven.
Uiteindelijk duurt de vaart 1 uur en 3 kwartier. De zee is dus erg rustig en kunnen lekker de vaart erin houden.
Aangekomen bij het resort worden al onze spullen weer aan land gedragen en worden we welkom geheten door Ron en zijn crew.
Onze duikgids heet Jimmy en woont op Bunaken Island. Hij blijkt een prima, rustige gids te zijn.
Ron zijn crew bestaat verder uit 'opa en oma' (bewoners van het eiland) en zij worden weer bijgestaan door wat andere bewoners, zoals de kapitein etc.
Na de kennismaking onder het genot van een koud blikje cola gaan we de duikspullen uit de bagage halen, die blijven beneden, waar het episch centrum is.
De andere bagage wordt voor ons naar boven gedragen. Ja, ook hier weer wat traptreden te beklimmen.
Hier en daar wat glibberig door de natte bodem. (Omdat dit niet echt prettig loopt door de gladde klei heeft Ron de andere dag meteen dat probleem opgelost. Het koraal wat elke keer op het strand aanspoelt wordt verzameld en dit wordt op de traptreden gedaan. Dat loopt een stuk makkelijker!)
Dit keer zijn het niet zo veel treden als in Lembeh…pfff.
Aangekomen bij onze huisjes kiezen wij voor het dichtstbijzijnde exemplaar, aan de buitenkant al helemaal prachtig met een heerlijk groot balkon.
Eerst worden Ramonda en Stefan naar hun huisje gebracht en kregen wat uitleg hierover.
Daarna komt Ron bij ons en leidt ons het huisje door. Bij het openen van de deur was de eerste verrassing. Wat een mooi huisje!! En zeer leuke inrichting, zelfs een hemelbed.
Alles spiksplinternieuw!
Wij horen dan ook dat wij de eerste gasten zijn die hier mogen vertoeven.
De tweede verrassing is de badkamer…supermooi hoor. Met een open gedeelte erin… Lastig om uit te leggen, maar de foto's maken dit wel wat duidelijker.
Alle (grote) ramen kunnen open en natuurlijk voorzien van horregaasdeuren. Ventilator is aanwezig, wat bij deze temperaturen echt wel nodig is.
Alles is nieuw, tot aan de badhanddoeken toe.
Op Bangka Lagoon zijn maar twee huisjes. Er wordt aan het derde huisje gewerkt.
Het centrale gedeelte waar het restaurantgedeelte en duikspullenopslag zich bevinden staan op het strand.
Dit is nog redelijk primitief opgezet, maar Ron is bezig om een nieuw restaurant te bouwen die wat hoger gelegen is en wordt dan een definitief gebouw.
Naast het restaurant gedeelte staan 2 leuke banken met een dak van bladeren erboven. Zo kan je tijdens buien prima droog zitten daar.
Ron heeft bovendien nog een aantal metgezellen. De zwarte zwartkop lorri, dus helaas nu door omstandigheden even in een kleinere kooi moet vertoeven. Tot voor kort had hij 2 van deze schitterende vogels, 1 is helaas weg. Deze vogels heeft hij al een tijd, ik geloof van zijn periode in de Molukken.
Hij gaat voor deze vogel (Kaka* genaamd) een groter onderkomen maken, want Ron is zelf niet blij dat Kaka in een kleine kooi moet zitten.
Helaas vergaan de materialen zeer snel in deze weersomstandigheden, dus bezint hij zich nog op welke manier en met welke materialen hij dit gaat bouwen.
Maar Kaka wordt zeer liefdevol behandeld door Oma, krijgt een paar keer per dag een lekkere douche, schoon drinkwater en natuurlijk vers fruit. Deze vogels eten namelijk geen zaden. Ze leven van de nectar van de bloemen en fruit.
Kaka is ook een kletskous eersteklas, zit de hele dag te kwebbelen en te zingen/fluiten. Zo kent hij de namen van de honden die Ron heeft. Wetsuit, O-ring heb ik hem al vele malen horen zeggen.
(* Kaka betekent zoiets als grote broer/grote zus)
De andere maatjes van Ron zijn z'n 7 honden: Batman, Scuba, Wetsuit, Samson, Mares, O-ring en Snorkel. Zeer lieve honden die graag op de bank erbij willen zitten.
Naast deze huisdieren zijn er ook nog 2 hennen en 2 hanen die voor nageslacht zorgen. Op het moment van aankomst zijn er 5 kuikentjes (pygme chickens). De andere dagen zijn het er nog maar 3.
Er zijn namelijk varanen die wel een klein kuikentje lusten. De varanen zijn erg schuw en laten zich deze dagen niet zien.
We merken al snel dat het aantal muggen hier minder is. Das toch weer prettig.
Nadat wij gesetteld zijn is er een lunch. Dit was redelijk pittig gekruid maar erg lekker. De komende maaltijden wordt meteen rekening gehouden met de scherpte van het eten. Prima service!
Na de lunch willen Alexander, Ramonda en Stefan wel een duikje maken. Alles wordt dus in gereedheid gebracht.
Op naar de eerste duik.
Duik 26
Bangka Island, Tj. Lihunu
Het valt de duikers op dat het hier zeer ongerept is…geen rommel te zien…
De begroeiing, koralen en de talrijke vissen zijn schitterend.
Omdat deze plek nogal ver ligt vanaf Bunaken en Lembeh, wordt deze alleen bedoken door de duikers op de 4 kleine resorts. Dat is weer mooi meegenomen!!
In Lembeh ligt nogal veel rommel in het water en op de bodem. De bewoners en personeel op de schepen hebben geen benul van wat er zich allemaal onder het water bevindt en er beland veel troep in de zee.
Wel worden blikjes, flessen etc. benut door de vissen en octopussen, zij maken hiervan hun plekje en is er dus leven in en rond deze troep.
Hier bij Bangka is het dus wel even anders, geen kapot getrapte koralen en alles supermooi.
Na het avondeten blijven we nog even wat kletsen met Ron. Daarna wordt het toch wel tijd om naar bed te gaan. Ventilator aan en slapen maar.
Dag 14
Zaterdag 11 juni
Vandaag 2 duiken op de planning. Dus na het ontbijt de boot op en varen naar de duikstekken.
Ze maken kans op dugongs dus Alexander zet de fisheye op de camera om te kunnen filmen en foto's te maken.
Helaas hebben ze geen dugongs gezien maar wel een boel klein spul weer, helaas valt daar met een fisheyelens geen fatsoenlijke foto van te maken.
Duik 27
Bangka Island, Batu Sahaung
Duik 28
Bangka Island, Areng Kambine
Na de duiken zijn ze rond 14.00 uur weer terug. Na de lunch gaan we naar onze huisjes om wat te relaxen. Het balkon biedt ons een prima uitzicht en een verkoelend briesje.
Om 19.00 uur het diner en het kletsen met Ron.
{jgototop}{/jgototop}